Mijn eigen reis door Japan

Begin maart 2020 reis ik met 10 collega reisadviseurs naar Japan. We zijn uitgenodigd door Tenzing Travel. Een Nederlandse organisatie waar ik graag mee samenwerk als het om maatwerkrondreizen gaat.
Japan is een goed ontwikkelt land, schoon en de gezondheidszorg is goed. Je hebt geen inentingen nodig, de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam en het is bijzonder veilig. Samen met eeuwenoude geschiedenis, cultuur, architectuur en hypermoderne hedendaagse levensstijl heeft dit land mijn hart veroverd.

Op het moment van vertrek is het een turbulente tijd. Het Corona virus dreigt maar we zijn nog vol vertrouwen. Een paar musea, die op het programma stonden zijn gesloten in verband met het Corona Virus. Ook serveren de hotels het ontbijt a la carte. De overheid heeft besloten dat buffetten niet meer toegestaan zijn. Hotelbars zijn gesloten, mede doordat er maar weinig gasten in de hotels verblijven. Scholen en universiteiten hebben vervroegd en verlengd voorjaarsvakantie.

Na een vlucht van 12 uur vanaf Brussel landen we in Tokyo. Tijdens onze vlucht met Air Nippon maken we al kennis met de Japanse service en cultuur. De maaltijden zijn Japans en het cabine personeel uiterst vriendelijk. Op de heenreis is het vliegtuig opvallend leeg. Bij aankomst op de luchthaven in Tokyo ontmoeten we Emi, onze gids. We krijgen trein en metro kaarten en we halen mobiele Wifi spots. Met deze Wifi spot heb je constant goede wifi. Dit blijkt later in de week erg handig. Onder andere om het nieuws rondom het Corona Virus goed te kunnen volgen. Het is ruim een uur rijden van de luchthaven naar ons hotel. We staan netjes in de rij te wachten op de airportshuttle en onze koffers worden systematisch gelabeld. Aangekomen in het hotel worden we warm ontvangen met een verrassend diner. De reisagent, de gidsen en de manager van het hotel schuiven aan. De gerechten zijn klein, divers en prachtig en kleurrijk opgemaakt. Ik ben in eerste instantie verbaasd door de uitgebreidheid. Later tijdens de reis merk ik dat dit eerste diner geen uitzondering was maar dat maaltijden vaak zo gepresenteerd worden.

Tokyo

De eerste dag van onze reis is een regenachtige dag. Hierdoor krijgen we een beetje een trieste indruk van Tokyo. Desalniettemin is me wel duidelijk dat dit een hele moderne stad is, waar je goed kan shoppen, heerlijk kan eten en we bezoeken de eerste tempel van deze reis. Uiteraard brengen we ook een bezoek aan Hamarikyu Gardens, Het Central Park van Tokyo. Het park die midden tussen de wolkenkrabbers ligt is in het voorjaar toonbeeld van de kersenbloesem. Voor het aanschouwen van de Sakura, zoals de Japanners dit noemen zijn we net een paar weken te vroeg. Ik zie een koolzaadveldje. Het zal toch niet waar zijn? We lopen verder en ja hoor, het koopzaad waar ik goeie jeugdherinneringen aan heb en die de laatste jaren bij ons in Noord Groningen ook vaak als groenbemester wordt gebruikt is in dit park het centrum van bloemenpracht. En op moment van ons bezoek eigenlijk het enige wat in bloei staat. S avonds komen we bij s ’werelds drukste kruispunt, gelegen bij het Shibuya TrainStation. Het grootse kruispunt maakt indruk maar jammer genoeg is het hier ook niet druk zodat we de hectiek niet geheel meemaken. Normaliter steken 2500 mensen tegelijk over als de voetgangers stoplichten op groen springen. Vlakbij het kruispunt zit een gezellig restaurant waar we genieten van een soort Japanse fondue.

Mount Fuji

We verlaten Tokyo en reizen per bus richting Mount Fuji. De uniek symmetrische berg ligt vaak verscholen onder een wolkendek. Maar na de regenachtige eerste dag is onze Mount Fuji dag zonnig en stralend. Al vanaf onze hotelkamers zien we de berg in de verte liggen. Mount Fuji ligt in Hakone National Park, die mede bekend staat om de Onsen, heetwaterbronnen. Vanuit de bus zien we de berg liggen. Omdat het ineens bewolkt kan worden doen we ons best om vanuit de bus foto’s te maken. Gelukkig is het nog steeds zonnig als we bij Lake Ashi aankomen en hebben we alle tijd om te genieten van het mooie uitzicht en het maken van foto’s.
We slapen in de buurt in een traditionele Ryokan. Ik denk dat ik voor de hele groep spreek als ik zeg dat we een beetje opzagen tegen de traditionele bedden in dit hotel. Wegens ruimte gebrek slapen veel japanners op matjes op de grond. Zo ook in de Ryokans. De “hotelkamer” heeft overdag een tafel met zitplekken ( op de grond ) die tijdens het diner plaatst maken voor de slaapplekken. Leuk detail; als je naar de toilet gaat ruil je je huissloffen in voor toiletslofjes. Japan is dichtbevolkt. Over het algemeen leven mensen in kleine huizen. Ook hier slapen ze nog vaak op matjes die overdag opgeruimd worden en plaats maken voor leefruimte. De familie slaapt in 1 vertrek. Japanners maken voor het vieren van de liefde gebruik van love hotels. Deze hotels lijken op gewone hotels maar worden door Japanse echtparen gereserveerd voor enkele uren of een nacht voor de nodige privacy op liefdes gebied.

Op dag 3 maken we kennis met de Shinkansen trein. In letterlijke een sneltreinvaart reizen we naar Kyoto. Onze koffers zijn vanuit Tokyo met een bagageservice verzonden naar ons hotel in Kyoto. Een luxe service die ik echt kan aanraden. Reizen met de trein is uiterst comfortabel. De treinstellen zijn ruim en erg netjes. De bewegwijzering op de stations is duidelijk. Sinds Japan weet dat ze gastheer zullen zijn van de Olympische Spelen in 2020 is veel bewegwijzering ook Engelstalig geworden. ( inmiddels is bekend dat de Olympische Spelen uitgesteld worden tot 2021 ) Dit samen met Google’s routeplanner is alles prima te vinden. Conducteurs en de koffie mevrouw zijn uiterst beleefd. Ze buigen als ze de coupe binnenkomen maar ook als ze de coupe verlaten.

Fietsen, een ontmoeting met een Meiko en Tempels

In Kyoto maken we een fietstocht door het Arashiyama Bamboo Forest en drinken thee met een Meiko. Deze 17 jarige jonge meid studeert Japanse kunst en dans en wordt hiermee opgeleid tot Geisha. In Kyoto leven nog 50 Geisha’s. We mogen de Meiko interviewen, ze beantwoord onze vragen met behulp van een tolk. De opleiding tot Geisha duurt lang en is intensief. Engelse les behoort niet tot het lesprogramma. De “gezelschapsdames“ leven een afgezonderd leven en worden ingehuurd, door vaak rijke mannen om hun gezelschap te vermaken met muziek en dans. We krijgen een rondleiding door de woonwijk van de Geisha’s. De dames zie je niet op straat. Ze leven een zeer afgezonderd leven. Het is bij de wet verboden om de Geisha’s te fotograferen. Kyoto heeft ruim 2000 tempels, waarvan 22 op de Unesco Werelderfgoed lijst staan. We bezoeken er twee. In de ochtend staat de Kiyomixu Tempel op het programma. De tempel is rond 900 na Chr gebouwd en heeft net een renovatie achter de rug. Het is rustig in en rondom de tempel. De rood/ oranje kleuren steken prachtig af bij de lucht. We wandelen rond, de gids vertelt en ik ben verbaasd van de grootsheid en pracht. Japanse studenten en jongelui hebben vervroegd vakantie en bezoeken de toeristische hotspots. Ze gaan gekleed en Kimono’s die je overal kan huren. Dit geeft een bijzondere sfeer. Europese toeristen zie je bijna niet. Rondom de tempel zijn allerlei winkeltjes die hier al ook lange tijd zijn. Hoe lang kom ik niet precies achter, onze gids spreekt redelijk goed Engels maar cijfers en jaartallen zijn niet haar beste kant. Wel begrijp ik dat hier al heel vroeg winkeltjes en herbergen bij de tempels waren voor de bezoekers. Nu zijn het vooral gezellige souvenir winkeltjes. Vandaag brengen we ook een bezoek aan de Fushimi Inari Tempel, de tempel met de oranje bogen. De bogen zijn offers/ schenkingen van bedrijven. Deze tempel is de tempel van en voor zakelijk succes. Met de schenking hopen bedrijven extra succesvol te worden. De Japanse teksten lijken kunstzinnig maar zijn niet meer dan de namen van de bedrijven die gesponsord hebben. Bij elke tempel kan je offers brengen. Je koopt hiervoor een houten plankje waar je je wens op schrijft. De priester zegent je wens in. Elke tempel kent zijn eigen ceremonies, zo til ik bij de ene tempel een steen op en loop bij een andere tempel met mijn ogen dicht om de goden goed te stemmen. Op deze manier stel ik mijn liefdesleven en zakelijk succes veilig.

De oude hoofdstad van Japan

Zon en bewolking wisselen elkaar af deze reis. De dag dat we in Nara zijn is het minder mooi weer. Nara was vroeger de hoofdstad van Japan. Wij brengen een bezoek aan de Kasuga Taisha Shrine ( origineel gebouwd rond 768 ) , de tempel van de lantaarns. De lantaarns zijn geschonken. Ook hier zijn de aantallen een wat onduidelijk gegeven. Wikipedia vertelt me dat er ongeveer 3000 moeten zijn. De tempel ligt in een prachtig park in het Nara Deer Park. Herten waken over de stad en de tempel en worden gezien als de heilige boodschappers van de goden. Het begint harder te regenen en we vragen ons af waar gids Emi ons mee naar toe neemt. Emi vertelt iets over de mooiste tempel van Japan en we lopen verder.. We kijken of we ergens koffie kunnen krijgen en de lucht wordt donkerder. En daar rijst hij op, de Todajij Tempel. Groots en gelegen op een ruim terrein maakt hij al indruk. We lopen langzaam verder en ik ben benieuwd waar onze gids zo enthousiast over is. We beklimmen de trap en ik kijk omhoog. Voor mij staat een immens Boeddhabeeld. De Daibutsu in het centrum van het Tōdaiji-complex is het meest indrukwekkende boeddha beeld van geheel Japan. Hij meet 16,2 meter en weegt 500 ton. Ik raak ontroert van de pracht. Je voelt de geschiedenis. Ik wandel rond, tel mijn zegeningen, doe een wens en ervaar een geluksmomentje die reizen mij vaak geeft. Leuk weetje; In de 8ste eeuw vormden Nara en de Tōdaiji het eindpunt van de Zijderoute.

S avonds reizen we naar Osaka, de culinaire stad van Japan. Je vindt hier veel gekkigheid en gezelligheid. We eten weer heerlijk, Emi laat ons wederom diverse “ famous places “ zien en we lopen langs een puppy winkel. Glazen bakken, die wij amper geschikt achten voor cavia’s gevuld met schattige hondjes. Cultuurverschillen…

Kastelen en geschiedenis

Het einde van onze reis nadert, maar er staat nog een bijzondere dag op het programma. Een bezoek aan het Himeji kasteel. Door Emi, het mooiste kasteel van Japan genoemd. Ook hier is het rustig. Tijdens de kersenbloesem is de tuin rijk gekleurd. Emi vertelt over de geschiedenis. Het kasteel ligt op een heuvel. Het pad er naar toe wordt steeds smaller en de diverse toegangspoorten worden steeds lager en smaller om bestormers af te remmen. Het witte kasteel had zo voorbeeld kunnen zijn voor een Japans Disney kasteel. Het kasteel kent een rijke geschiedenis van oorlogen en overnames. Na de 2e wereld oorlog was het kasteel dusdanig verwaarloosd en is grondig gerenoveerd. Hierna is het kasteel decor geweest van films als The Last Samurai en You only live twice.

Last but nog least brengen we een bezoek aan Hiroshima. De treinreis duurt ruim twee uur. Tijdens de reis melden de diverse nieuwssites dat de Verenigde Staten de grenzen zal gaan sluiten. Dat is schrikken voor ons. Hoe moet dat nou verder in de reiswereld, vragen we ons af in Japan.. Alle reeds geboekte reizen, mensen die zich verheugen op hun vakanties… Bij thuiskomst blijkt dat de vakantie-fantasieën en voorpret van onze klanten ver onderschikt zijn aan gezondheid en het repatriëren van reizigers die nog op plaatsen zijn waar je liever niet wilt verblijven in tijden van gezondheidsrisico’s.

De trein stopt in Hiroshima en we wandelen via de Promenade of Peace naar Ground Zero en het Peace Park. Ik loop met de gids, ze antwoord op mijn vragen, die ik wat afwachtend stel. De VS heeft Japan gebombardeerd om onze vrijheid te waarborgen, zo zou je het kunnen zien. De Japanse bevolking heeft hierdoor enorm geleden, en dan druk ik me nog zacht uit. Bijna 300.000 Japanners zijn naar aanleiding van de bom overleden ( direct of indirect ). Ik vind het lastig om haar vrijuit vragen te stellen. Ze vertelt over de 2e bom in Nagasaki die nodig was om haar land te laten capituleren. Schoorvoetend vraag ik Emi naar de Jappenkampen. Ze lijkt hier weinig van te weten maar refereert kort naar de barbaarse omstandigheden voor de gevangenen. Ze vertelt dat Japanse krijgers al reeds vanuit de Samurai tijd zelfmoord pleegden als ze gevangen dreigden te worden. Japanners wisten daarom niet hoe om te gaan met gevangenen. Bij Ground Zero vertelt Emi zichtbaar emotioneel over het bombardement. Tijdens onze wandeling voel ik het verdriet en ben geraakt door de diverse kunstwerken en verwijzingen die staan voor vrede. De Japanse bevolking wil dit nooit weer meemaken. Helaas is het museum dicht.

We reizen terug naar Kyoto. Nog één ding staat op onze Japan-bucket-list en dat is een bezoek aan een Karaoke bar. Hier zijn helaas geen beeld of geluidsfragmenten van 🙂

We sluiten onze reis af met een overnachting in Tokyo. De terugvlucht is bijzonder. Het vliegtuig heeft ruimte voor 250 passagiers en er zijn slechts 35 stoelen bezet. De luchthavens lijken uitgestorven. Tijdens onze reis van 12 uur maken we ons op voor een druk werk weekend. Als we landen in Brussel barst de Corona crisis los in Nederland. Gelukkig zijn we weer thuis en kunnen we onze klanten informeren en bijstaan. Nagenieten van deze prachtige reis gaat wat vertraagd. Tijdens het schrijven van dit verhaal komen herinneringen gelukkig snel weer naar boven.