No stress op Sal 2023

Kaapverdië 2023

Wanneer de temperatuur in Nederland rond het vriespunt ligt en het al weken regent en waait. Wanneer de zon zich maar niet wil laten zien krijg ik altijd het verlangende gevoel om naar het zuiden te reizen. Dit keer naar het Kaapverdische eiland SAL en Cees wilde wel met mij mee.
10 jaar geleden was ik hier op studiereis en heb ik veel hotels bezocht en nu ….privé. Niets moet en alles mag dat is vakantie voor mij. Wat is het hier veranderd wat is het hier heerlijk. Heel bewust heb ik een hotel uitgezocht dicht bij het dorpje Santa Maria zodat ik toch nog wat beweging krijg en daar naar toe kan lopen wanneer ik maar wil.
Na een vlucht van 6 uur arriveren wij op Kaapverdië of de Kaapverdische Eilanden, officieel de Republiek Kaapverdië, is een land bestaande uit een eilandengroep van vulkanische oorsprong voor de westkust van Afrika in de Atlantische Oceaan met nog geen 600.000 inwoners. Een zonnige archipel voor de Westkust van Afrika. Het is een goede manier om de Kaapverdische eilanden kort te omschrijven. Maar kort omschrijven en Kaapverdië gaan eigenlijk niet samen. De 10 eilanden van Cabo Verde verschillen namelijk enorm van elkaar. Waar het op bijvoorbeeld Sal en Boa Vista om zon, zee en strand draait, zijn Santo Antao en Santiago groene parels met valleien, bergen en ecolodges.
Een ding hebben de Kaapverdische eilanden gemeen: het lekkere weer. Zelfs in de wintermaanden komt de temperatuur op de archipel amper onder de 24 graden. Tel daar de gastvrije bevolking, het verse eten…ik geniet volop.

Sal is meer dan zon, zee en strand en omdat zelf te ontdekken gaan wij op onderzoek uit.
Met een auto kun je toch wat meer dan met de fiets en zo passeren wij Kite beach ontelbaar veel kiters vliegen door de lucht echt de place to be voor deze fanatieke enthousiaste sportmensen. We stoppen even bij Murdeira Bay waar onze gids Thomas ons laat zien waar de schildpadden het strand op kruipen. De enige soort die in Kaapverdië aan land komt om eieren te leggen is de Caretta Caretta of loggerhead turtle. Voor deze soort is Kaapverdië het op twee na belangrijkste voortplantingsgebied ter wereld. De eilanden zijn van levensbelang voor de Caretta Caretta, want deze soort is met uitsterven bedreigd. Bijvangst van vissers en milieuvervuiling zijn onder andere de oorzaak. Gelukkig zijn er verschillende organisaties die helpen bij het voortbestaan van de schildpadden die hier tussen juli en december hun eieren leggen en waar ze zelf geboren zijn begraven zij hun eieren en het zand houdt ze warm.
Niet ver hier vandaan ligt Shark Bay. Blij dat we een chauffeur bij de auto hebben want echt, zelf hadden wij dit niet gevonden en een 4wd heb je nodig hier “a natural massage” zegt Thomas de chauffeur. Ik zie in de verte veel mensen met hun kleren aan in het water lopen en ben zo verbaasd. Wat is dit en wat doen die mensen daar. Nieuwsgierig stap ik met mijn Teva’s uit de auto. Ik moest stevige schoenen aan had ik gelezen en omdat ik Teva’s draag zowel in de bergen als in het water vind ik dat ze multifunctioneel zijn. Helaas zegt onze gids en neemt mij mee naar een stand met de juiste schoenen. Voor € 3,- moet ik van die afgeknipte laarsjes huren, of roze Crocks…..(?) Nou dan maar de laarsjes en zie het nut er niet van in maar laat mij naief meeslepen door het lage water heen en houd Cees goed vast want wat is het glad en ook ik loop met mn kleren aan door het water. Niet veel later zegt de gids: “look down, look down miss, baby sharks….” Oh my god….zeker 6 van die joekels van vissen zwemmen rond mij, waar babies zijn zijn ook moeders denk ik dan toch maar daar is het te ondiep voor zegt de gids, ik geloof hem maar loop toch iets sneller terug dan heen, veilig met mn voeten (die goed verpakt waren, de haaitjes konden er niet aan knabbelen) aan de grond.
We rijden door naar ‘Salt Lake’. Aan de rechterkant van het eiland vind je Pedra de Lume een dorpje dat bekend is door de zoutmijn. Wanneer we €5,- pp te betalen voor de entree, de mijn inlopen zien we nog allerlei houten stellages die gebruikt werden om het hout te transporteren. De mijn was actief in gebruik tot 1999. Nu is de zoutmijn met name een toeristische trekpleister. Het meer is namelijk zo zout dat je er op kan blijven drijven en dat voelt zo goed.
Wij rijden door naar de noordoostkant naar Buracona, The Blue Eye.
Het is een heel mooi natuurfenomeen. Nadat wij weer €5 pp betalen lopen we over houten vlonders naar de Blue Eye. Blue Eye is een 80 meter diep gat in de rotsen van de oceaan. Tussen 11:30-13:30 staat de zon vrijwel loodrecht boven dit gat, dit geeft een waanzinnig mooie diepblauwe kleur, daarom ook de naam “Blue Eye. Het gat is niet goed afgezet, dus onwennig (bang om er in te vallen)staan wij te kijken naar dit spektakel.
We pauzeren in Palmeira, dit is een klein stadje in het westelijke deel van het Kaapverdische eiland Sal. Het dorpje is te vinden op ongeveer vier kilometer van de hoofdstad Espargos (wordt voornamelijk bewoont door de ‘locals’). Er hangt een goede sfeer in Palmeira. Cees kijkt hoe de vissers hun opbrengst schoonmaken en slachten en ik ga eens rustig shoppen in 1 van de vele souvenirswinkels.
Het naast gelegen eiland Boa vista daar wil ik toch ook nog een keer terug…ander keertje maar weer.
#tuiathome
#sylviadewitTuiathomehoorn